فرافکنی

نوع مدیریت مدیران دولتههای نهم و دهم مرا به یاد تعدادی از بالاسریهای شبکه های نتورک مارکتینگ می اندازد. در این شبکه ها هر از گاهی کسی اصطلاحا شاکی میشد و تقاضای وجه پرداختی اش را می کرد و تهدید به شکایت به مراجع قضایی می نمود. بالاسریهای این افراد اغلب پس از ورانداز کردن شرایط ساده ترین راه حل را برای مدیریت این بحران انتخاب می کردند. آنها هم شاکی می شدند و قضیه را به بالاتر از خود پاس می دادند و همراه فرد شاکی به تهدید بالاتر از خود می پرداختند. فرد شاکی هم راضی میشد و تنها متشاکی را تغییر میداد

اما شباهت مدیران این دولتها با این بالاسریها چیست؟ این شیوه را که در خیل عظیمی از مدیران رده های بالا و پایین کشور ساری است اینگونه میتوان نامید

پاس ددادن مشکلات به فرد یا گروه دیگر-

خود را مثل مردم شاکی و ناراحت نشان دادن-

قول همراهی به مردم در برابر مشکلات-

با ادبیات مردم صحبت کردن-

هندوانه زیر بغل "ملت ایران" گذاشتن-

...

نمونه ها از این دست فراوانند. واضحترین آنها شخص رییس دولت است. دولتی که همه ارکان حاکمیت لااقل تا چند ماه پیش با آن همراه بوده اند , هر گاه توانسته مشکلات را به باندهای مافیایی نسبت داده که نمی گذارند ملت ایران به سوی رشد و ترقی و ... برود. دلیل همه نابسامانیها یا دولتهای قبلی اند, یا استکبار جهانی, یا دشمن, یا باندهای مخفی, یا آقازاده ها و ... . انگار نه انگار که مسوولیت و قدرت دو روی یک سکه اند و نمی توان فقط مسوول اتفاقات مثبت بود. همان شیوه بالاسریهایی که از زیر مجموعه خود سود برده بودند اما مسوولش را بالاسریها می خواندند

نمونه اخیر چنین روندی پس از انتشار فیلمهایی از تنبیه بدنی دانش آموزان توسط معلمانشان رخ داد. وزیر آموزش و پرورش در پاسخ به این سوالات از معلمان زحمتکش تشکر و قدردانی کرد و گفت اینها نقشه استکبار است که فیلمی ساخته تا معلمان زحمتکش ما را خراب کند و ... باور کنید بسیارند معلمانی که با خواندن این جملات رگ غیرت صنفی شان گل می کند و خیال می کنند واقعا نشان دادن تنبیه یک دانش آموز توهین به همه معلمهاست

این شیوه عوامفریبانه امروز به شیوه ای متداول برای همه مدیران تبدیل شده و هر گاه رسانه ها خبری از فساد یا خلاف در وزارتخانه ای منتشر می کنند , برعکس همه جای دنیا که مسوول مربوطه استعفا یا عذر خواهی می کند, اینجا آقایان خود را شاکی تر از مردم نشان می دهند و از همه جلوتر می افتند و خودشان دستگاه زیر نظر خود را محکوم می کنند و تا آبها از آسیاب افتاد , آن اقدام را به گردن توطئه گران و دشمنان و صهیونیستها و ... می اندازند.

جامعه پر غلط امروز مه نتیجه همین برخوردهای غیر مسوولانه است و درمان آن هم فقط رسانه و جریان آزاد اطلاعات. حاکمیت هم خوب میداند کجا را باید ببندد